Pałac w Mosznej jest "osadem historii", znakomitą kompozycją, dziełem sztuki o złożonej strukturze "konglomeratu" dokładnie przemyślanych oraz chronologicznie zestawionych ze sobą niemalże wszystkich europejskich stylów architektury w doskonałym jakościowo wydaniu. Parkowe otoczenie w jego bliskim sąsiedztwie oraz szeroka w odległej perspektywie otwarta przestrzeń pól i lasów, dodaje posiadłości szczególnego uroku, wtapiając ją mistrzowsko w malownicze tło krajobrazu.
Architekt okazał się tutaj człowiekiem bardzo odważnym i nie pozbawionym fantazji, gdy sięgał do mroku dziejów ( baśniowy zespół figuralny u podstawy tarasu ogrodowego ) oraz po elementy kultury starożytnej ( A. ), projektując tak sensownie i wielowymiarowo zachodnie skrzydło neorenesansowe ( B. ), wraz z dekoracyjną wieżą Myśliwską, aby całość można było osadzić w znacznie głębszej historii. Sąsiedni barok, często traktowany przez współczesnych, jako "popsuty renesans", wraz z elementami rokokowymi, pojawia się w pałacu, jako jedyny epokowy oryginał, umiejscowiony w jego centralnej części ( C. ), tworząc jednocześnie płynne i harmonijne przejście w kierunku skrzydła wschodniego. Z kolei, ta część pałacu nawiązuje do znacznie bliższej historii, prezentując w niezwykle wyszukanej i ubogaconej formie styl neogotycki ( D. ), gdzie u samych fundamentów można dostrzec bazę z której kiedyś gotyk wyrastał, a więc typowe i charakterystyczne, ociężałe, surowe kształty o zdecydowanie romańskim rodowodzie ( E. ).
Architekci okresu "la belle epoque" , czyli "epoki piękna" ( 1871 - 1914 ), aby je odnaleźć, uchwycić i utrwalić w swych dziełach, potrafili dać z siebie wszystko i pałac w Mosznej, jako siedziba rodowa von Tiele-Wincklerów, jest tego doskonałym przykładem.
Duże, zielone kropki wskazują powiązania historyczne, pomiędzy poszczególnymi fragmentami budowli ( stylami w architekturze ), natomiast drobniejsze, również zielone, lokalizują zjawiska towarzyszące, które zostały wpięte do głównego nurtu procesów ewolucyjnych przemian. Strzałki określają naturalne, historyczne kierunki rozwoju architektury oraz przypisane temu procesowi zjawiska, które znalazły wyraźne odwzorowanie w architekturze pałacowej. Razem tworzą one przejrzysty i zwarty system logicznych powiązań, który spaja ze sobą wszystkie formy architektoniczne, zachowując historyczną chronologię zdarzeń. Pałac prezentuje nam przy każdej okazji i wg. ściśle określonego wzoru, świetnie opracowaną i łatwą do zapamiętania lekcję historii architektury, opartą na własnym, modelowym i przejrzystym przykładzie.