PAŁAC -  CENTRUM  rodzinnej posiadłości von Tiele Wincklerów , został genialnie zaprojektowany, splatając w sobie nie tylko różne style, ale przede wszystkim, wiele, ciągle  nie do końca odkrytych i nigdy ostatecznie  nie zdefiniowanych funkcji...

Dawny podjazd - widok na przedwpodwórze i aleję kasztanową.

To zdecydowanie punkt graniczny,

główny cel a nawet szlaban na osi  życia, przejście - łącznik, pomiędzy sferą ludzkiej, fizycznej aktywności w obrębie przestronnego podwórza :  pracą, zaspokajaniem codziennych życiowych, rodzinnych i społecznych potrzeb, a wymogami ducha - niespokojnego ducha epoki, którego niezwykłą kreatywność potwierdza piękno przypałacowego ogrodu i parku.Podwórze stanowi przestrzeń ściśle rozplanowaną funkcjonalnie i domkniętą, natomiast otwarcie na ogród i park
sprawia wrażenie dostępu do przestrzeni absolutnie wolnej, niczym nieograniczonej, którą zwiększa dodatkowo perspektywa alei lipowej, wstrzelonej swą osią w parkowe starodrzewie, w obramowanie  wodnych kanałów i potężnych drzew.

Poszukując piękna,

duchowych wartości i przeżyć, pozostawiamy zdecydowanie po jednej stronie ( przy
pałacowym podjeździe), całą życiową prozę, wszelkie kalkulacje a nawet ekonomiczny rachunek,  wnikając w zupełnie odmienny wymiar przestrzeni ogrodu, gdzie zaczyna obowiązywać już zdecydowanie inna i często zupełnie na nowo odkrywana skala wartości.

Otaczające nas piękno

potrafi sięgnąć najgłębszych peryferii duszy, powoli i delikatnie rejestrując  nasze
najsubtelniejsze, estetyczne przeżycia, w szczególnym i bardzo osobistym kontakcie z przebogatą obecnością natury oraz jej wyjątkowo wymowną i ożywioną, architektoniczną impresją.

Krajobraz wokół pałacu

niemal szczelnie wypełniają korony drzew, lecz ponad nimi łatwo dostrzec zupełnie wolną i niczym nieograniczoną przestrzeń, wybiegającą ponad linią horyzontu, całkowicie otwartą dla swobodnej i żywiołowej penetracji ludzkiego ducha.

Łączy je pełna, harmonijna i równowaga, 

występująca również w wielu innych, porównywalnych odniesieniach, jak pałac i jego  lustrzane, symetryczne odbicie w stawie,  zwieńczenia dachów z linią horyzontu, dekoracje roślinne elewacji zestawione z  parkową  i ogrodową roślinnością, rzeźby zwierząt i sceny z polowań z rzeczywistą obecnością zwierzyny w parku oraz  polowaniami dawniej i dziś.

Myślenie i ... drążenie .

Logika, która obowiązuje przy każdej próbie  zrozumienia wymownej i jednocześnie zagadkowej, pałacowej architektury, jest z jednej strony prosta, gdy przyjrzymy się jej podstawowym założeniom, natomiast szybko zmienia się w wielowątkową, gdy podejmujemy próby odczytania zestawionych w kompozycje szczegółów. Powstałe układy pozostają niezmiennie harmonijne, odsłaniając przy tym wyjątkowo szerokie pole interpretacji  oraz zachowując niezmiennie autonomiczną strukturę równowagi. Nawet jeśli w szerokiej panoramie niektóre z wież wyrastają ponad linię horyzontu, to w bliższej perspektywie bywają nawet całkowicie  przysłaniane koronami daglezji, wejmutek i świerków, zazębiając się naturalnie z parkowym tłem.

Już sam ogląd rzeczywistości,

wymodelowanej  z  tak sensownie poukładanych elementów, zaczyna wymuszać na nas uruchomienie sfery niestandardowego myślenia oraz  poprawności skojarzeń , tym łatwiej, że cały proces jest inspirowany  i  wspomagany przez nasze wrodzone, elementarne poczucie wartości oraz  zapotrzebowanie na przeżywanie piękna. Pod tym względem,  rola pałacu, jako dzieła sztuki, jest niezastąpiona.

Wiedza i wyobraźnia.

Wymowa całego zjawiska jest w tym przypadku jednoznaczna : nie hamuj polotu wyobraźni, ale równocześnie nie zapominaj  o prozaicznej grawitacji  życia, przestrzegaj jego logicznych reguł  a  tym łatwiej  zachowasz,  lub przywrócisz w sobie,  niezbędny w życiu stan emocjonalnej harmonii i równowagi.

Kontakt z naturą : pałacowym ogrodem,  parkiem, otoczeniem pól i lasów,  dodatkowo aktywuje wyobraźnię, która chyba tylko w takich warunkach może sięgnąć najwyższego poziomu rozwoju, wzorując się na niestandardowym oraz  jedynym i niemożliwym do zastąpienia,  kapitalnym  przykładzie kompozycji, w postaci  zespołu pałacowo - parkowego w Mosznej.