Błędnie oraz w nazbyt ograniczonej i lakonicznej formie , podano informację o alei Lipowej w informatorze, wydanym przez obecnych dysponentów pałacu. Zabrakło w nim również istotnego sygnału o zamiarze "remontu" wspomnianej alei i zaplanowanych cięciach w parkowym drzewostanie.

Nawet jeśli przekazana tym sposobem wiedza miała być skromna wyłącznie z tego powodu, że jej adresatami są dzieci i młodzież, to tym bardziej powinno się kłaść nacisk na rzetelną i doskonałą jakość tego przekazu, czego w tym przypadku zdecydowanie zabrakło.

            Pomnik Huberta von Tiele-Wincklera stanowił zwieńczenie alei Lipowej.

Oś założenia pałacowo - parkowego, która rozpoczyna się w południowym kompleksie leśnym i przebiega prostym odcinkiem do rodzinnej nekropolii von Tiele-Winckler'ów, składa się z czterech, zróżnicowanych fragmentów, będących w dyspozycji różnych właścicieli :
- odcinek leśny należy do Stadaniny Koni Moszna i Lasów Państwowych,
- aleja Dębowa jest Urzędu Gminy Strzeleczki,
- aleja Kasztanowa, Stadniny Koni Moszna,
- aleja Lipowa ( położona w części parkowej ), przypisana jest aktualnym dysponentom pałacu.
Odcinek ( "wirtualny" ), prowadzący od pomnika hrabiego Huberta do cmentarzyka, jest jedynie przedłużoną kreską na mapie, natomiast fizycznie, prowadzi do niego, obrzeżem łąki, parkowa dróżka.

Widać wyraźnie, że alejowy szlak przebiega przez podmokłe tereny dawnych stawów. Istniały więc zupełnie naturalne warunki sprzyjające wykorzystaniu spływu wód powierzchniowych, do przemodelowania przestrzeni parkowej w oparciu o doskonale zsynchronizowany i zrównoważony hydrosystem połączonych stawów ( poprzez sieć rowów, śluz i kanałów ). Jego ostatecznym celem była stabilizacja poziomu wody w kanałach parkowych, a  tym samym,  poprawa warunków siedliskowych starodrzwia.

Na mapie z 1746. roku, otoczenie pałacu ( obecnego parku ) zajmują liczne stawy, a więc zadrzewienia w tej strefie musiały powstać znacznie później.
W 1830. roku pojawia się na mapach pierwszy ślad alei ogrodowo - parkowej, położonej dokładnie na osi,  prowadzącej wprost z pałacu w kierunku grodziska - wyspy na stawie ( przyszłej, hrabiowskiej nekropolii ).  Budowa kanałów nastąpiła z pewnością w okresie późniejszym, ponieważ brak na mapie stosownych oznakowań nowego hydrosystemu cieków wodnych.

Ogród włoski pojawił w czasie, gdy lipy miały już około 100 lat. Ich "kolumnowy" profil nie był w żadnym wypadku efektem zastosowania wymyślnych ogrodniczych zabiegów, a wręcz przeciwnie : zaniedbań w przycinaniu ogłowionych pni, co wywołało spontaniczną i niczym niepohamowaną ucieczkę "dzikich" pędów w górę, w poszukiwaniu światła. Ten stan widzimy na zdjęciu z przełomu XIX. i XX w., czyli z okresu przed przebudową kanałów, mostków oraz powstaniem basenu ogrodowego i tarasu ( a więc dokładnie z okresu stosunkowo krótkiego epizodu "włoskiego" w historii pałacowego ogrodu ).

W tym samym okresie możemy zauważyć pierwsze przymiarki do stworzenia ogrodu włoskiego, przy podjeździe ogrodowym ( w głębi aleja Lipowa, a na poboczach sosny wejmutki, spośród których pojedyncze egzemplarze przetrwały do dzisiaj ).

Fragment ogrodu włoskiego, przed budową basenu ogrodowego.

Niepowtarzalny klimat dzisiejszej alei lipowej. Jej "trzon" stanowią lipy drobnolistne, wbrew informacji zawartej w pałacowym folderze. Lipa szerokolistna również wśród nich występuje, lecz zaledwie w kilku i znacznie młodszych egzemplarzach. Najstarsze drzewa, wraz z charakterystyczną "wydmuszką", to lipy drobnolistne, które bardzo łatwo zidentyfikować na podstawie liści, kwiatów, pączków oraz kształtu gałązek, niezależnie od pory roku.

Aleję często opisuje się, jako czterorzędową, co ma w sobie tyle prawdy, co informacja o 99. wieżach i 365. pałacowych pokojach.

Na pierwszym planie przykład lipy szerokolistnej  (Tilia platyphyllos L.). Widoczne charakterystyczne, "płożące się " skrajne gałązki (egzemplarz dosadzany, dla uzupełnienia ubytków i nie ogławiany).

Przykład odroślowej lipy drobnolistnej ( (Tilia cordata Mill.), odrodzonej z matczynego pnia dawnego drzewa alejowego.

Liście lipy drobnolistnej posiadają wyraźny kształt sercowaty oraz charakterystycznie wyciętą, owalną blaszką liściową u podstawy ogonka i kępką rudych włosków.

Lipa szerokolistna posiada liście zdecydowanie większe, wyraźnie i głębiej ząbkowane, bez wyraźnego wybrzuszenia blaszki u nasady ogonka i białą kępką włosków u zbiegu unerwienia.

.

Imponujących rozmiarów lipa szerokolistna rośnie na obrzeżach pałacowego gazonu ( obecnie teren Stadniny Koni Moszna ) w towarzystwie amerykańskiej sosny wejmutki.

Wymieszanie gatunków lip drobno i szerokolistnej wydaje się być celowe, ponieważ lipa szerokolistna rozpoczyna okres kwitnienia dwa tygodnie wcześniej, przedłużając tym samym okres lipowego miodobrania.

                      Pomnik hrabiego Huberta z 1930 roku, po którym pozostał już tylko postument.